مقایسه اختلالات روانی و تاب آوری زوجین دارای اولین فرزند عادی و استثنایی در شهر فاروج

چکیده زمینه و هدف: هدف این پژوهش مطالعه وضعیت اختلالات روانی و تاب آوری و ارتباط این دو متغیر در والدین دارای فرزند اول عادی و استثنایی بود. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع مقطعی است و از بین زوجین شهر فاروج که دارای فرزند اول عادی و استثنایی 7 تا 12 ساله بودند، به صورت تصادفی ساده، نمونه ای شامل 426 نفر انتخاب و به آزمونهای SCL-90 و تاب آوری کانر- دیویدسون پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و آزمون های کروسکال والیس، تی مستقل و ضریب همبستگی انجام شد. یافته ها: بین میزان اختلالات روانی والدین، بر حسب ابعاد 9 گانه روانی و تاب آوری، تفاوت معنی داری در سطح (05/0P <) وجود داشت. بین میزان اختلالات روانی و تاب آوری والدین با توجه به متغیرهای مختلف در سطح (05/0P <) تفاوت معنی داری وجود داشت. بین میانگین کلیت ابعاد روانی(GSI) و تاب آوری در والدین کودکان استثنایی و عادی در سطح (05/0P <) تفاوت معنی داری وجود داشت. بین کلیت ابعاد روانی (GSI) و تاب آوری کل آزمودنی ها، در سطح (01/0P <) همبستگی معنی داری (61/0r =) وجود داشت. 20 درصد والدین دارای اختلال روانی بودند. نتیجه گیری: بین والدین عادی و استثنایی در میزان اختلالات روانی و تاب آوری با توجه به متغیرهای مختلف تفاوت وجود داشت. میزان اختلالات روانی زنان در مقایسه با مردان بیشتر بود و میزان تاب آوری مردان در مقایسه با زنان نیز بیشتر بود که نیازمند توجه جدی تر و برنامه ریزی بیشتر از سوی مسئولان است.